Warmaster Medieval - pierwsze wrażenie

Udało mi się zdobyć dawno oczekiwany podręcznik do Warmaster'a Medieval.

Oto pierwsze wrażenia z jego lektury. Skupię się na formie oraz zawartości podręcznika, a nie samych zasadach gry, w które jeszcze się nie zagłębiałem.

Od początku rzuca się w oczy świetna oprawa graficzna, podobna jak w przypadku wcześniejszego Warmaster Ancients. Kredowy papier i kolorowe plansze sprawiają, że podręcznik przegląda się bardzo przyjemnie.

Duży pozytyw również za jasną prezentację armii i wyjaśnienia zasad specjalnych przy okazji każdej z nich - czyli to co było obecne także w Warmasterze Ancients.

Same zasady także zostały wyjaśnione na przykładach i podane w sposób, który nie powinien przeszkadzać w rozgrywce, ponieważ wszelkie potrzebne w jej trakcie informacje można szybko odnaleźć. Duży plus również za zasady dotyczące oblężeń, których zabrakło w Warmasterze Ancients.

Podręcznik ma jednak swoje wady. Po pierwsze na niektórych planszach barwnych widać, że część figurek została pomalowana nieco na "odwal się", bez cieniowania, nierówno itp. To w sumie niewielki mankament, ale Warmaster Ancients przyzwyczaił mnie, że jeśli figurka trafia do podręcznika przygotowanego przez zespół Warhammer Historical, jest pomalowana niemal idealnie.

Drugie rozczarowanie, o wiele bardziej irytujące, to liczba całostronnicowych plansz. Aż 12 stron zajmują zdjęcia figurek i prowadzonych rozgrywek. Dwa razy powtarza się na przykład scenka oblężenia przez Turków Belgradu czy bitwa pod Bosworth. Żeby było jeszcze "weselej" szyk walczących armii, zwłaszcza w przypadku bitwy pod Bosworth, wygląda jakby dowodzili nimi szaleńcy i pozwala przypuszczać, że są to tzw. "idiot armies", czyli po prostu figurki specjalnie ustawione do fotografii.

Lista armii jest czymś, co irytuje jeszcze bardziej. Mamy 30 list, a w zasadzie 31, ponieważ lista "Rebelious Borders" to armie walijska i szkocka. Rozumiem, że podręcznik powstał na wyspach, rozumiem, że brytyjska historia jest dla jego twórców bardzo ważna, ale dlaczego z wysp musi pochodzić aż 11 z 31 armii! Jest to tym bardziej irytujące, że po ograniczeniu liczby całostronnicowych plansz, starczyłoby miejsca na jeszcze co najmniej kilka armii, których niestety bardzo brakuje. Dla twórców podręcznika nie istnieje np. średniowieczna Ruś, ani Węgry. Pozbawia to np. armię Mongołów, którzy zostali uwzględnieni naturalnych przeciwników. Tymczasem bardzo podobne armie z okresu Wojny Dwóch Róż (Yorkowie, Lancastrowie, pretendenci z domu Yorków i Tudorowie) zostały opisane jako oddzielne. Po co, nie wystarczyłoby dać jednej z zaznaczeniem kilku wariantów?!

Zanim skończę narzekanie jeszcze kilka słów o pojawiającym się w podręczniku polskim akcencie, armii polsko-litewskiej z XIV-XVw. W zasadzie jest ona poprawna, choć dziwi np. brak łuczników. Po jakie licho dodano tylko zasadę specjalną dotyczącą wybierania atrubutów dowódców (rzuca się kośćmi aby ustalić czy dowódca jest np. potencjalnym uzurpatorem, jest niechętny czy wręcz przeciwnie - charyzmatyczny). Zasada ta jest bardzo ciekawa, ale nijak nie pasuje do XVw. Polski (do Wojny Dwóch Róż pasowałaby idealnie).

Podsumowując - dobry podręcznik do gry, mający jednak wiele irytujących wad. Dla osób grających w klimatach innych niż wyspiarskie niezbędne będzie tworzenie własnych list lub oczekiwanie na rozszerzenie podręcznika.

Moja ocena 7/10

Wyzwalanie przez naloty

Związek Radziecki wymyślił to, co obecnie w Afganistanie stosuje NATO - wyzwalanie Afgańczyków przy pomocy nalotów. W systemie Cold War Commander lotnictwo spełnia dwa podstawowe zadania - transport i wsparcie sił naziemnych. Dlatego w mojej armii rosyjskiej "wyzwalającej" Afganistan nie mogło zabraknąć lotnictwa szturmowego (zdecydowałem się na armię opartą na siłach zmechanizowanych, więc desant śmigłowcowy jest nieobecny).

Rolę wsparcia lotniczego wypełniają dwie jednostki - SU-25 to silnie opancerzony i uzbrojony do ataków na cele naziemne samolot szturmowy. Był używany zwłaszcza w pierwszej części wojny afgańskiej. Później był w coraz większym stopniu przez śmigłowce szturmowe jako dokładniejsze i lepiej sprawdzające się w afgańskich warunkach.


Mi-24D - podstawowy śmigłowiec szturmowy rosyjskich sił inwazyjnych (afgańska armia rządowa używała starszej wersji Mi-24A). Nazywany latającym czołgiem. W Afganistanie, często nawet po silnym ostrzale z broni maszynowej maszyny te były zdolne do powrotu do bazy. Do czasu pojawienia się stingerów, które znacznie ograniczyły ich działania, stanowiły postrach mudżahedinów. Dwie operujące razem maszyny rozbijały nawet bardzo duże konwoje z zaopatrzeniem dla afgańskich partyzantów.
Dodatkowo poza działaniami szturmowymi Mi-24 mógł transportować jedną drużynę piechoty, co także jest odzwierciedlone w grze.

Obie maszyny w kamuflażu stosowanym przez rosyjskie jednostki stacjonujące w Afganistanie. Otrzymały nawet numerację, którą znalazłem na zdjęciach z tego konfliktu

Peltaści i kilka słów o mojej armii Traków

W weekend dokończyłem malowanie pierwszej grupy trackich peltastów liczącej sześć podstawek.

W związku z prośbami o więcej tła historycznego. Moja armia będzie przedstawiała siły królestwa Ordysjańskiego, istniejącego na terenie obecnej Rumunii, Bułgarii, europejskiej części Turcji i wschodniej Grecji między V a III wiekiem p.n.e.
Armia była w dużym stopniu zhellenizowana, stąd obecność ciężkiej piechoty i jazdy, używała też, jak wszystkie armie trackie dużej liczby peltastów, a także konnych łuczników, czyli mojej ulubionej formacji.
W swojej historii królestwo Ordysjańskie prowadziło wojny z Galami, Macedonią i greckimi koloniami nad morzem Czarnym. Było też źródłem najemników dla greckich państw miast w ich walkach wewnętrznych. Podupadło podbite przez Macedończyków i rozbite na mniejsze królestwa, które istniały do 46 roku naszej ery, kiedy Tracja stała się częścią imperium rzymskiego.

Moja armia będzie przedstawiała Traków z IV i III wieku p.n.e. ponieważ był to okres, gdy ich siły były najbardziej zbalansowane, a także odróżniały się od innych armii (późniejsze armie trackie przyjmowały już wiele elementów macedońskich, a później rzymskich.

Ostateczny skład armii nie jest jeszcze ustalony, wiem jednak na pewno, że znajdą się w niej 3 grupy średniej piechoty z rhompaiami (po 6 podstawek kazda) 4 grupy peltastów (po 6 podstawek każda), 1 grupa procarzy (6 podstawek) i 1-2 grupy piechoty z włóczniami (po 6 podstawek). Oczywiscie w armii znajdzie się też kawaleria, ale o niej później, w miarę malowania.

Czy ustawienie takie będzie grywalne? Na razie wiem że będzie w miarę realistyczne historycznie. O grywalnosci przekonam sie w pierwszej bitwie.

Traccy peltaści

Peltaści (nazywani tak od "pelty", tarczy, najczęściej w kształcie półksiężyca, której używali) to lekka piechota mająca za zadanie osłaniać główne formacje armii. Trakowie nie ruszali na wojnę bez dużej liczby peltastów i właśnie ta formacja przyniosła im największą sławę militarną, służąc między innymi w wojskach Aleksandra Macedońskiego.

Poniżej kilka fotek peltastów (figurki Xyston 15mm)

Samokrytyka i zapowiedzi

Trudno jest pisać dwa blogi, teksty publicystyczne i jeszcze starać się zarobić (na nowe figurki oczywiście :) )

W związku z tym muszę przyznać że wpisy na moim blogu pojawiają się zdecydowanie zbyt rzadko.
Obiecuję poprawę i na otarcie łez czytelników fotki pierwszego w pełni pomalowanego oddziału trackiej piechoty do systemu FOG.



Wkrótce więcej fotek, ponieważ w ostatnim czasie zabrałem się nieco pilniej do malowania stert figurek zalegających na moim warsztacie. Obiecuję również nieco informacji o samych Trakach, ponieważ poza malowaniem rozpocząłem lekturę kilku dotyczących ich książek.

Cold War Commander C.D.

Tym razem Armia Czerwona odwiedzająca Afganistan na początku lat 80, czyli robiąca na większą skalę to co obecnie robi nasza "dzielna armia" "walcząc z terroryzmem".

(wszystkie modele GHQ 1/285)

Piechota zmechanizowana i BTRy 70

T-62 i zmodernizowane T-55


Specnaz wspierany przez kolumnę BMP-1

Zdjęcie finalnego efektu konwersji Twardego

Jak przerobić t-72 na twardego (konwersja PT-91)

Zdarza mi się grywać nie tylko w klimatach starożytnych, ale również współczesnych (taka mała ekstrawagancja wybrałem dwa skrajne okresy historyczne)

Znakomite modele współczesnego sprzętu wykonuje firma GHQ. Ich skala to 1:285

Ponieważ poza wargamingiem zajmuję się też modelarstwem postanowiłem spróbować swoich sił w konwertowaniu również modeli w tak małej skali

Wyniki oceńcie sami

T-72 na macie do cięcia, przed konwersją

Na początek, aby przerobić T-72 na czołg naszej "dzielnej armii" usunąłem elementy zaznaczone na zdjęciu na czerwono. Wyrównałem pancerz przedni, zostawiając tylko reflektory.
Z wieży usunąłem przednie pałąki, reflektory na włazie dowódcy i obok lufy. Z lewej strony lufy wyrzuciłem też skrzynki z amunicją do KMu.



Z masy modelarskiej wykonałem pancerz reaktywny na wieży przedni i boczny pancerz reaktywny z przyciętego cienkiego (0,2 mm) pleksi

Field of Glory - pierwsze figurki

Oto pierwsze figurki do nowego systemu bitewnego "Field of Glory" - Trakowie z rhomphaiami (tradycyjne trackie zakrzywione miecze)

Starożytny Bush, czyli jeden z powodów dlaczego Partowie

Gdy słyszę o G.W. Bushu i jego „misji” w "wojnie z terroryzmem" przypomina mi się pewien epizod z historii starożytnej, który miał nomen omen miejsce na terytorium obecnego Bliskiego Wschodu.
W roku 53 p.n.e. rzymski wódz Marcus Crassus postanowił nie pytając nikogo o zdanie najechać imperium Partów (przodków współczesnych Irańczyków). Niektóre elementy propagandy pozostają niezmienne od tysięcy lat, toteż „dzielny” rzymski wódz przedstawił swoje działania jako walkę z zewnętrznym zagrożeniem, a także misję cywilizacyjną – wówczas tak nazywało się „stabilizowanie” różnych regionów.

Pewny zwycięstwa nad wrogiem i entuzjastycznego przyjęcia przez wyzwoloną miejscową ludność Crassus ruszył do ataku. Ponieważ nie korzystano wówczas na szeroką skalę z ropy naftowej, głównym powodem jego działań było zagrabienie jak największej ilości złota.

Najeźdźcy przeliczyli się jednak. Najnowocześniejsza armia ówczesnego świata okazała się bezsilna wobec atakujących z zaskoczenia Partów. Została rozbita przez znacznie słabsze siły wroga w wielkiej bitwie pod Karrami. Sam Crassus został natomiast pojmany przez przeciwnika i otrzymał to czego chciał - Partowie zabili go wlewając mu do ust roztopione złoto.
Spowodowało to w Rzymie taką traumę, że Partowie na wiele lat stali się postrachem imperium.

Jak widać historia, nawet ta odległa nosi podobieństwa do obecnych wydarzeń.


Życzę więc z okazji zbliżających się świąt i nowego roku, sobie oraz czytelnikom, aby iraccy partyzanci złapali G.W. Busha i napoili go ropą naftową. Niestety jest to o tyle mało prawdopodobne, że Crassus miał przynajmniej dość odwagi, aby osobiście prowadzić armię, nie zasłaniając się pomocnikami. G.W. Bush natomiast prawdopodobnie nadal ma problemy nawet ze zlokalizowaniem Iraku na mapie.

Na początek przegląd figurek Partów

Wszystkie figurki Magister Militum (10mm)


Pierwszy pomalowany przeze mnie i ulubiony oddział w armii - katafrakci na wielbłądach

Konni katafrakci czyli walec, który odpowiednio użyty może rozjechać przeciwnika w jednym ataku

Konni łucznicy - zamieniają wroga w poduszeczkę do strzał


Skirmisherzy na wielbłądach (w sumie najmniej przydatny oddział, ale mam jakąś słabość do wielbłądów)



"O tam, widziałem Rzymianina!" - dowództwo Partów #1


W wyniku braków sprzętowych dowództwo #2 okazało się kompletnie zielone

Na dobry początek

Na początek może się przedstawię - nazywam się Piotr Ciszewski, urodziłem się w kwietniu 1979 roku, w zasadzie w drugiej połowie kwietnia, a dokładniej 18 kwietnia.

No to jak wiecie już co nieco o mnie, to teraz o temacie bloga

Znajdziecie w nim wpisy o moim hobby - figurkowych grach strategicznych, konwersjach modeli, ich malowaniu itd. itp.

Na dobry początek fotka dowództwa Partów z mojej partyjskiej armii do Warmaster'a Ancients.