W XVI wieku broń palna była wciąż bardzo prymitywna. Z wcześniejszych hakownic powstały bardziej złożone i skuteczne arkebuzy. Była to oczywiście wciąż broń lontowa, bardzo zawodna i o skutecznym zasięgu do kilkudziesięciu metrów.
Początkowo strzelcy działali jako harcownicy, przed frontem głównych sił, starając się jak najbardziej zdezorganizować nacierającego przeciwnika zanim dojdzie do decydującej walki na piki, miecze i halabardy. Ich skuteczność przeciwko opancerzonej jeździe była znikoma.
Z biegiem czasu okazało się jednak, że oddziały strzelców mogą skutecznie bronić się zza fortyfikacji polowych. Zaczęto tworzyć bardziej zwarte grupy strzelające salwami. Wprawdzie częstotliwość strzelania wciąż nie przekraczała w najlepszym wypadku jednego strzału na minutę, to kilka szeregów potrafiło zwiększyć jej częstotliwość.
Oto pierwszy stand średniej piechoty z arkebuzami. Jak widać ci landsknechci oprócz broni palnej mają również jednoręczne miecze do walki wręcz.
In 16th Century firearms were still crude. Earlier haquebuses evolved into more advanced arquebuses. It was still a matchlock weapon not very reliable and with range of several dozen metres.
Initially fusillers were acting like skirmishers in front of the main forces trying to distrupt enemy before decisive clash of pikemen, swordsmen and halberdiers. Their efficiency against armoured hrsemen was limited.
However it has appeared that fusillers can effectively defend firld fortifications. More organised groups shooting salvoes were created. Despite the fact that the firarm ciouldn't be shot more often than once a minute, several ranks could increase efficiency of fire.
1 komentarz:
Those arquebusiers are looking very nice and colorful!
Prześlij komentarz