Starozytność wyklęta

Zanim dorzucę raport z kolejnej historycznej bitwy którą rozegraliśmy w warszawskim Wargamerze parę słów o książce, której lekturę niedawno zakończyłem.

"Starozytność wyklęta" Krzysztofa Kęcieka to z pewnością lektura obowiązkowa dla każdego chcącego poszerzyć swoją wiedzę o historii starozytnej.

Jest to w zasadzie zbiór esejów historycznych, które ukazały się w tygodniku "Przegląd". Zostały one uporządkowane chronologicznie, co potęguje nieco wrażenie chaosu i natłoku różnych tematów. Trzeba przyznać że wiedza i zainteresowania autora są bardzo szerokie. W "Starożytności wyklętej" znajdziemy między innymi teksty o cywilizacjach Ameryki Środkowej, starożytnym Bliskim Wschodzie, Egipcie, Rzymie. Wszystko to podano w bardzo lekkiej formie, pod niekiedy wręcz sensacyjnie brzmiącymi tytułami. Wbrew pozorom jednak nie mamy do czynienia z bulwarowymi sensacjami, ale tezami dosyć dobrze udokumentowanymi, choć zwykle podważającymi dotychczasowe tradycyjne pojmowanie różnych wydarzeń historycznych - warto wspomnieć tu na przykład krytykę mitu wielkiej i zamożnej Jerozolimy z czasów króla Salomona.

Rozpoczynając lekturę "Starożytności wyklętej" warto pamiętać, że nie jest to kompendium wiedzy o starożytności i nie ma co liczyć na dokładniejsze poruszenie większości tematów. Eseje są krótkie, liczą po kilka stron. Jeśli któraś z kwestii nas zainteresuje będziemy wiec musieli sięgnąć po dodatkową lekturę.

Mimo tego mankamentu (wiem, czepiam się, przy tak wielu tematach dokładniejsze ich poruszenie spowodowałoby iz książka musiałaby ukazać się w co najmniej kilku tomach), polecam.

Nadchodzą traccy górale

Kolejny weekend i kolejny oddział Traków ukończony.

Tym razem zaprawieni w bojach traccy górale z charakterystycznymi zakrzywionymi mieczami - rhomphaiami. Ci wyszkoleni najemnicy obok trackich jeźdźców byli ważnym składnikiem armii hellenistycznych. Stanowili też trzon sił trackiego królestwa ordysjańskiego, a także plemion walczących przeciwko temu królestwu.

W przerwach między wojnami zajmowali się wypasem bydła, grabieżami oraz piciem wina - krótko mówiąc przemili ludzie i do bitki i do wypitki.

Kolumna Thaelmann'a, czyli dobrzy Niemcy

Kolejne dowództwo z Wojny Domowej w Hiszpanii 1936. Kolumna Thaelmann'a (później batalion), czyli niemieccy antyfaszyści, którzy walczyli z sojusznikami Hitlera w Hiszpanii. Później oddziały międzynarodowych milicji stały się częścią Brygad Międzynarodowych. Niemcy, razem między innymi z Polakami, walczyli podczas obrony Madrytu w 1936 roku.

Figurki Peter Pig 15mm. Jak widać niemieccy ochotnicy są o wiele lepiej wyposażeni od przeciętnych oddziałów milicji. Są też umundurowani według wzoru armii hiszpańskiej z 1936 roku (choć ze wzgledu na braki w zaopatrzeniu często mundury uzupełniano ubraniami cywilnymi, zwłaszcza na początku walk). Hełmy to produkowane w Hiszpanii wersje słynnego, znanego hełmu francuskiego Adrian znanego jeszcze z I Wojny Światowej.
Broń stanowiła mieszankę różnych typów, głównie używanych przez armię hiszpańską, produkowanych na niemieckiej licencji, Mauserów. Później pojawiły się też rosyjskie Mosiny i broń sprowadzana z Meksyku.

Figurki predstawiają dowództwo z samego poczatku walk.

Pokaz Warmaster'a - Bitwa pod Nisibis 217 r. n.e.

Zapraszam na kolejny pokaz Warmaster'a Ancients, który organizuję w Wargamerze 29 sierpnia (sobota) o godz. 11.00

Tym razem bitwa pod Nisibis (217 r.n.e.). Armia Imperium Rzymskiego z cesarzem Marcinusem na czele wyprawia się przeciwko Partom.
W okolicy miasta Nisibis drogę zastępuje im partyjska kawaleria prowadzona przez Atabanus'a IV.

Rozgrywka będzie oparta o wydarzenia z trzeciego dnia walk.

Milicja POUM

Ponownie klimaty Wojny Domowej w Hiszpanii 1936. Tym razem dowództwo walczącej po stronie Republiki milicji POUM (Partii Robotniczej Zjednoczenia Marksistowskiego). Figurki Peter Pig - 15mm.

Było to niewielkie w porównaniu z anarchosyndykalistami czy socjalistami ugrupowanie działające głównie w Katalonii. W szeregach jego milicji walczył między innymi autor "W hołdzie Katalonii" George Orwell (polecam książkę również ze wzgledu na opisy walk i strategii stosowanej przez milicję).


Oddziały POUM opierały się na podobnej zasadzie co milicja CNT. Tutaj również dowódcy byli wybierani, a podstawową jednostka była centuria - odpowiadająca mniej więcej kompanii, choć jej stany osobowe często bardzo sięróżniły.
Wyposażenie to mieszanka zdobycznego sprzętu wojskowego i policyjnego. Dowódcy znacznie częściej niż w oddziałach CNT, nosili wojskowe czapki oficerskie (co widać na zdjęciu).

Milicja POUM odegrała niemałą rolę w poczatkowej fazie wojny. Później sama organizacja została zniszczona w ramach walk wewnętrznych po stronie republikanskiej w maju 1937 roku, sprowokowanych przez chcących pozbyć się konkurencji, podporzadkowanych ZSRR komunistów.

Powstańcza diorama

Jakiś czas temu przy kolejnym przeszukiwaniu staroci trafiłem na kilka pudełek figurek, którymi bawiłem się jako dzieciak.

Nieco pracy przy dioramce i oto efekt.
Praca była prezentem dla mojej babci, weteranki Powstania Warszawskiego.

Jeśli znajdę nieco czasu zajmę się kolejnym powstańczym projektem, tym razem upamiętniającym żołnierzy z czarno czerwonymi opaskami na rękawach.

104 kompania Związku Syndykalistów Polskich

Jak co roku 1 sierpnia złożyłem kwiaty pod tablicami upamiętniającymi najbliższą mi, ze względów ideowych, jednostkę powstańczą - 104 Kompanię Związku Syndykalistów Polskich.

Mało kto dziś pamięta, że syndykaliści też walczyli w Powstaniu Warszawskim, pomimo iż nie zgadzali się z odgórną decyzją dowództwa AK o rozpoczęciu powstania 1 sierpnia 1944 roku.

Syndykaliści walczyli głównie na Starym Mieście, pod własnymi czarno czerwonymi sztandarami i używając czarno czerwonych opasek. 104 Kompania była uważana za jeden z najlepszych oddziałów powstańczych na Starym Mieście. Dała dowód oddania sprawie między innymi broniąc do samego końca walk na starówce reduty w Domu Profesorów, będącej obiektem ciągłych ataków wroga.

Ponieważ będę prawdopodobnie miał dostęp do materiałów źródłowych związanych z ZSP, w tym miejscu po raz pierwszy ogłaszam, że jeszcze w tym roku biorę się do pisania książki o tej organizacji.