
Centrum - dowódca Dariusz
1 - najemni hoplici x2, 2 - piechota perska x4, 3 - piechota wasali x6, z przodu skirmisherzy
Prawe skrzydło - dowódca Arsames
4- łucznicy x2, 5 - lekka jazda x2 6 - ciężka jazda x2
Lewe skrzydło - dowódca Reomithres
4 - łucznicy x2, 6- lekka jazda x1, 7- konni skirmisherzy x2
Macedończycy
Centrum - dowódca Kleitos
A- elitarna falanga x1, B- falanga x4, C- najemni hoplici, E- skirmisherzy x3
Prawe skrzydło - dowódca Aleksander
F- towarzysze, G- kawaleria macedońska, H- konni skirmisherzy, D- łucznicy
Lewe skrzydło - dowódca Parmenion
D- Łucznicy x2, I- lekka jazda (Galatowie i Grecy) x2
Plan strony perskiej, której częścią miałem okazję dowodzić, opierał się na ciężkiej i lekkiej jeździe, która miała rozstrzygnąć bitwę pokonując jazdę przeciwnika na skrzydłach.
Piechota w centrum otrzymała rozkaz utrzymania pozycji, a łucznicy i skirmisherzy ostrzeliwania przejścia przez rzekę.
Aleksander był pewny siebie po przybyciu do Azji zdołał już pobić barbarzyńców, a teraz stawała przed nim możliwość pokonania ich głównego władcy. Dziś poprowadzi swoich towarzyszy do szarży na barbarzyńców kryjących się tchórzliwie za rzeką.
Macedończycy musieli sforsować rzekę. Na skrzydłach ustawili jazdę, która miała odepchnąć jazdę perską. Priorytetem było zniszczenie wysuniętych sił lewego skrzydła przeciwnika.
Falanga w centrum miała z początku pełnić funkcję defensywną, ale jak się przekonamy plany zwykle są ważne do czasu pierwszego zetknięcia z przeciwnikiem.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz